Схема на раздела

  • Struktura flory Lubelszczyzny, jak zresztą całej Polski, jest typowa dla krajów w obszarze lasów liściastych strefy umiarkowanej; odznacza się dużą przewagą bylin nad roślinami drzewiastymi, przy czym drzewa stanowią niespełna 2% udziału (Szafer 1964, Matuszkiewicz 1991).
    Dysproporcje w występowaniu gatunków flory naczyniowej wynikają z dużego zróżnicowania geomorfologicznego i glebowego, a także hydrologicznego Lubelszczyzny. Biorąc pod uwagę nieco zmieniony, w stosunku do podziału geobotanicznego kraju według J. M. Matuszkiewicza, podział geobotaniczny Lubelszczyzny według D. Fijałkowskiego, największym bogactwem odznacza się Wyżyna Lubelska (1 504 gatunków) (Fijałkowski 2005). Mniej gatunków wykazują: Roztocze (1 341 gatunków), Polesie Zachodnie (1 305 gatunków) i Małe Mazowsze (1 272 gatunki), natomiast najmniej gatunków stwierdza się na Podlasiu  Lubelskim (1 240) i na Równinie Puszczańskiej – tożsamej z Równiną Biłgorajską (1 209).