https://usosweb.umcs.pl/kontroler.php?_action=katalog2/przedmioty/pokazPrzedmiot&prz_kod=PS-PES.MSVII.7NIiSA

Istotą autyzmu są trudności w nawiązywaniu relacji społecznych, komunikacji oraz powtarzalne, stereotypowe wzorce zachowań. Rodzice dzieci z autyzmem borykają się z kolei (nieraz samotnie) z takimi specyficznymi problemami, jak: wycofanie się z kontaktu spowodowane unikaniem awersyjnej stymulacji, jakiej może dostarczać zachowanie dziecka, zwłaszcza wobec presji i wzrostu oczekiwań wobec niego; nasilenie dyrektywności, gdy rodzic (zwłaszcza matka) usiłuje kontrolować zachowanie dziecka ; zachowanie ambiwalentne, będące mieszaniną prób zbliżania się i poszukiwania kontaktu z dzieckiem oraz unikania go, które skutkuje wzorcem wyuczonej bezradności.

Trudności leżących u podstaw zaburzeń dzieci z autyzmem nie da się usunąć ćwiczeniami. Niezbędna jest różnorodność i spontaniczność, doświadczanie wielu różnorodnych relacji. Dziecko z autyzmem, jak każde inne, jeśli dostanie odpowiednią przestrzeń, wyjątkową, specjalnie przygotowaną ze względu na zaburzenia autystyczne, rozwija się i staje się partnerem dialogu.

Dziecko potrzebuje uczenia samodzielności i ćwiczenia sprawności intelektualnej, które wymaga dyrektywności. Jednocześnie potrzebuje terapii więzi i dialogu.